Nat.

De avond te voren gecontroleerd of het de ochtend droog zou blijven in mijn omgeving. Daar gebruik ik buienradar voor. Het plan is namelijk om op een open stuk bij een stuw vanuit de bellyboot te gaan verticalen op snoekbaars. Voor de zekerheid toch even een regenjas aan want je weet maar nooit. Als ik bij het water uitstap en de bellyboot uit de auto haal hangt er al een grijze onheilspellende lucht. Toch proberen.
Ik ben nog maar net van de kant af of de eerste druppels komen naar beneden. En het worden er steeds meer. Het hoost. Op zich is dat geen probleem omdat het grootste gedeelte van het lichaam toch bedekt zit in het waadpak van neopreen. De regenjas houdt in theorie de rest van het water tegen.
Maar de praktijk is anders. De regenjas is zo lek als een zeef. Mijn schouders zijn binnen de korste keren nat en via de nek loopt water naar binnen wat de weg onder mijn waadpak weet te vinden. Tot overmaat van ramp blijkt ook het waadpak lek te zijn op de plek waar een kerel uit één stuk overgaat in een kont met twee helften. Het water sijpelt via de bilnaat langs de benen naar beneden. Get the picture. Nee, dit is niet leuk.
Zonder aanbeet hou ik het na een uurtje voor gezien.

Bij thuiskomst wacht me nog een "leuke" verrassing. In de bijkeuken drupt er water door de zolder naar beneden. Er zit kennelijk een gaatje in het lood van het hellend dak of er sijpelt water onder de dakpannen door, maar dit is een probleem wat op korte termijn opgelost moet worden, of zeker naar gekeken moet worden. Daar gaat mijn visdag op de zaterdag.