Zoekbaars met de bellyboot.

Vandaag na maanden het water opgeweest om gericht op grote snoekbaars te vissen. De methodes zijn verticalen en dropshotten. Er kan netto bijna 2 uur gevist worden en de plekken zijn bekend waardoor er een goede inschatting gemaakt kan worden van de vangstkansen en de soort shadjes die nodig zijn. Er gaat dan ook niet meer materiaal mee dan strikt noodzakelijk is waardoor de bellyboot licht in gewicht blijft voor als er een stuk gelopen moet worden tussen twee stekken. Een dieptemeter is niet nodig omdat er onder bruggen gevist gaat worden. De manier waarop gevist wordt staat en valt met het snel kunnen verplaatsen tussen stekken maar ook plekken. Dat kan peddelend, lopend maar ook met de auto gebeuren. Het is dus van belang dat het in en uitpakken van de uitrusting snel en soepel verloopt. Later hier meer over.
En dan had nu een verhaal moeten komen met veel aanbeten, kromme hengels en mooie fotoos. Maar vergeet het maar. Wat ik ook probeer, een aanbeet komt er niet. En dat valt heel vies tegen en had ik ook niet verwacht. De snoekbaars blijft zo een zoekbaars en bevestigd maar weer eens dat we met vissen bezig zijn en niet met vangen.